Πως η σεξουαλικότητα επηρεάζει τη ψυχική υγεία

Είμαστε η σεξουαλική μας συμπεριφορά. Όσο αλλάζει η προσωπικότητά σου, τόσο αλλάζει και η σεξουαλική συμπεριφορά σου. Και το αντίστροφο: όσο αλλάζει η σεξουαλική σου συμπεριφορά, τόσο αλλάζει και η προσωπικότητα του ατόμου.

Στους έμβιους οργανισμούς, οι άμυνες συνιστούν μια έμφυτη βιοχημική αντίδραση, όπως συμβαίνει στα ζώα τα οποία, όταν απειλούνται, είτε θα παγώσουν, είτε θα παλέψουν, είτε θα το βάλουν στα πόδια. Στον άνθρωπο, όμως, οι άμυνες χτίζονται από την υποταγή των δυνάμεων της σεξουαλικότητας και της αγάπης. Διότι όταν υπάρχει συνεχώς μια αμυντικά επιθετική στάση, επειδή είτε η ζωή μας είτε ο εαυτός μας, ως ψυχολογική υπόσταση, απειλούνται, τότε ο οργανισμός βρίσκεται σε μια συνεχή αναταραχή και παράγει ορμόνες που δημιουργούν ανισορροπία και σωματική ένταση, η οποία εκφράζεται σαν στρες ή πόνος ή ασθένεια σε κάποιο σημείο του σώματος. Κι αυτή η αμυντική κατάσταση γίνεται δεύτερη φύση. Ένας αμυνόμενος δεν έχει χώρο για αγάπη, ακριβώς επειδή νιώθει ότι βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.

Οι δυνάμεις της σεξουαλικότητας και της αγάπης όμως δεν μπορούν να εμποδιστούν από τους διάφορους αμυντικούς μηχανισμούς, παρά μόνο να προωθηθούν σε λάθος κατεύθυνση, δημιουργώντας, έτσι, μια μάσκα, ένα προσωπείο που κρύβει τον πραγματικό μας εαυτό και τα βαθύτερα αρνητικά συναισθήματα και χαρακτηριστικά μας. Τα στοιχεία αυτά, ενεργειακά, συντηρούν τη μάσκα, καθώς η μάσκα μας εκπροσωπεί την προσπάθεια να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από την αναγνώριση της αλήθειας. Η μάσκα αυτή όμως είναι απλά η άμυνά μας και δημιουργεί μια ψευδαίσθηση προστασίας. Η αποκάλυψη και η αναγνώριση των αρνητικών συναισθημάτων και του εθισμού μας σ’ αυτά, αποδυναμώνουν τη μάσκα μας, αφού η μόνη αλήθεια που μπορεί να μας απελευθερώσει είναι η ολοκληρωτική αποδοχή της αλήθειας των αρνητικών όψεων του εαυτού μας. Εάν ένας άνθρωπος δεν μιλήσει με τον πόνο του ή δεν επιτρέψει στον πόνο να του μιλήσει, θα δημιουργήσει μια διαστρεβλωμένη εικόνα του εαυτού του και της πνευματικότητάς του και θα βιώνει συγκεχυμένα συναισθήματα, φόβο για τη χαρά και την απόλαυση της ζωής.

Το σεξ ως ένα ισχυρό ένστικτο του ανθρώπου

Το σεξ είναι το ισχυρότερο ένστικτο του ανθρώπου· το σεξ είναι η πιο κινητήρια ενέργεια μέσα στον άνθρωπο. Αν επιτραπεί στον άνθρωπο η πλήρης ελευθερία και η πνευματική καλλιέργεια στο σεξ, τότε κανείς δεν θα μπορεί να κυριαρχήσει πάνω του. Θα είναι αδύνατο να τον μετατρέψεις σε δούλο. Σκεφτείτε: όταν θέλει κάποιος να υποτάξει ένα ζώο, τι κάνει; Το ευνουχίζει, καταστρέφει τη σεξουαλική του ενέργεια. Η διαφορά μεταξύ ενός ευνουχισμένου ζώου και ενός μη ευνουχισμένου είναι τεράστια, το αναγνωρίζουμε όλοι. Το ίδιο έχει συμβεί με τον άνθρωπο – μόνο που τον άνθρωπο τον ευνουχίζουν μέσω των ενοχών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια συμπεριφορά πολύ πιο καταστροφική από την αντίστοιχη περίπτωση στα ζώα, διότι από τη μια κάνει τον άνθρωπο υποτακτικό στην εξουσία, στενόμυαλο και δογματικό, ενώ από την άλλη τον κάνει παρανοϊκά βίαιο απέναντι σε ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει,  και σε καθετί όμορφο και χαρούμενο στη ζωή. Φτάνει να κοιτάξουμε την εξέλιξη των κοινωνιών, όπου ο ψυχισμός των ανθρώπων έχει «μπολιαστεί» με θρησκευτικά δόγματα που βασίζονται στον σεξουαλικό ευνουχισμό, συνήθως ψυχολογικά, αλλά ενίοτε και κυριολεκτικά, όπως συμβαίνει στα πιο αδύναμα πλάσματα, στα μικρά κορίτσια και στις γυναίκες. Η καταπίεση του σεξ και η μη ποιοτική καλλιέργεια της ενέργειας που το χαρακτηρίζει, είναι η βάση κάθε ανθρώπινης δουλείας. Ο άνθρωπος είναι αδύνατο να είναι ελεύθερος, αν δεν μπορέσει να αφεθεί αληθινά στη φυσική ροή της σεξουαλικής του ενέργειας. Αν κάνεις τους ανθρώπους να φοβούνται τα γεννητικά τους όργανα, τότε θα φοβούνται ολόκληρο τον κόσμο. Οι σεξουαλικές αναστολές και ο φόβος κάνουν τον άνθρωπο να πράττει ενάντια στα πραγματικά συμφέροντά του και στις επιθυμίες του. Η σεξουαλική καταπίεση έχει ως γενικότερο αποτέλεσμα την εξασθένιση κάθε τάσης για αμφισβήτηση της εξουσίας. Η φασιστική ιδεολογία ξέρει να παίζει καλά ένα διπλό παιχνίδι: από τη μια καταπιέζει τη σεξουαλική ελευθερία, ενώ από την άλλη εξάπτει τη φαντασία και διεγείρει  με ανικανοποίητους πόθους τον νου των ανθρώπων, δίνοντας έμφαση στα σεξουαλικά υποκατάστατα. Αυτή η χειραγώγηση οδηγεί στον σαδισμό, στον μιλιταρισμό, αλλά και στην έντονη βαρβαρότητα που μπορεί να συναντήσει κανείς ακόμα και στον δρόμο, όταν η καταπιεσμένη παρόρμηση ξεχειλίζει, γίνεται συναίσθημα, το συναίσθημα πάθος, το πάθος τρέλα.

Η σεξουαλική πράξη μπορεί να επιφέρει αλλαγή στη συνείδηση του ανθρώπου 

Μόνο αν ο άνθρωπος επιτρέψει στον εαυτό του, μέσα από τον βαθύ σεξουαλικό οργασμό να λιώσει μέσα στον σύντροφό του, να ξεχάσει την ταυτότητά του, να χάσει τα όριά του και να αφήσει το σεξ να είναι το πρώτο του βήμα και να γίνει έρωτας, διαλογισμός, αγάπη, ελευθερία, θα μπορέσει να βιώσει τον μεγάλο οργασμό, που σε συντονίζει με το Όλο και την ύπαρξη. Αν όχι, θα δημιουργηθεί ένα δυσλειτουργικό φαινόμενο, το κοινότοπο δηλαδή. Το σεξ πρέπει να γίνει έρωτας και ο έρωτας να παράγει αγάπη και η αγάπη να γίνει το μέσο προς την ελευθερία. Για να εκπληρωθεί, όμως, αυτό το αλχημιστικό τυπικό από το σεξ στην ελευθερία, το πρώτο βήμα είναι να δεχθείς το σεξ ολοκληρωτικά. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κλείσεις σε όμορφα κουτάκια που λέγονται σχέση ή αγάπη ή ρομαντισμός. Μια ειλικρινής επιθυμία για σεξ είναι πιο πνευματική από έναν ψεύτικο έρωτα.

Προϋπόθεση για μια υγιή έκφραση σεξουαλικότητας είναι η σχέση σου με το σώμα σου, διότι εκεί συναντιούνται το σεξ και η προσωπικότητα, ενώ ένας από τους ρόλους του σώματος είναι να αποτελεί όργανο της σεξουαλικής παρόρμησης. Το σώμα είναι ο καθρέφτης της ψυχής και της σεξουαλικότητας. Όσο περισσότερο ευτυχισμένος αισθάνεσαι στη ζωή σου, ανάλογη σεξουαλική ικανοποίηση θα είσαι διαθέσιμος να λάβεις. Η ωριμότητά σου να παραδοθείς στη ροή του ρεύματος της ζωής και της αγάπης είναι ο παράγοντας που καθορίζει την οργασμική σου ποιότητα και όχι οι διάφορες τεχνικές. Η ολοκλήρωση δεν θα σου δοθεί μέσα από μια στάση σεξουαλικής επάρκειας και υπερλειτουργικότητας, αλλά από την ολοκληρωτική αποδοχή της αταξίας σου. Ο ποιοτικός οργασμός δεν θα προκύψει αν καταφύγεις σε διάφορες τεχνικές, αλλά μέσα από έναν τρόπο ζωής που θα σε πλημμυρίσει συνειδητότητα. Όσο η σεξουαλική σου προσέγγιση έχει ως κίνητρο την επιδοκιμασία των άλλων, όσο φουσκώνεις το Εγώ σου, τόσο η σεξουαλική πράξη παραμένει μια παράσταση όπου κρύβεις τον εαυτό σου και κρύβεσαι απ’ αυτόν. Δεν χρειάζεται να πολεμάς για να φτάσεις κάπου. Απλώς, ζήσε τη στιγμή με χαλαρότητα, ώστε να επιτρέψεις στη φύση να διεισδύσει μέσα σου. Η φυσική ερωτική στάση μοιάζει με έναν διάλογο που ποτέ δεν επιβάλλεται από τον έναν στον άλλο. Ο ένας μιλά και ο άλλος, αφού ακούσει, απαντά, αλλά μόνο αφού ακούσει. Εάν υποθέσει πως ξέρει τι θα του πει ο άλλος, δεν θα μπορέσει να απαντήσει ποτέ, γιατί ο διάλογος τότε γίνεται μονόλογος. Αν δεν υπάρχει βαθιά ενσυναίσθηση του ενός για τον άλλο, εάν δεν καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο, μπορεί να χαθεί η ισορροπία, να χαθεί το κέντρο. Απαιτείται βαθιά επικοινωνία, για να μπορέσει κανείς να απολαύσει την ποιότητα του ολοκληρωτικού έρωτα. Αν επιθυμείς πνευματικά πράγματα, γιατί η ίδια η επιθυμία γίνεται εμπόδιο. Μάθε να χαλαρώνεις, να αφήνεσαι να σε παρασύρει η ηδονή, όπως το κύμα παρασύρει ένα κομμάτι ξύλο. Όσο αναζητάς μεγάλους πνευματικούς στόχους, τους χάνεις, ακριβώς επειδή η αναζήτησή σου ενισχύει το Εγώ σου, ενισχύει το Εγώ του αναζητητή  και κατά την ερωτική πράξη το Εγώ είναι τα τείχη που κρατούν το ζευγάρι μακριά από την ουσιαστική σύζευξη.   

Πώς η σεξουαλικότητα επηρεάζει την ψυχική υγεία ;

Η μη φυσική έκφραση αυτής της ενέργειας δημιουργεί ψυχικά και ψυχοσωματικά θέματα, Ένα μικρό παιδί δεν γνωρίζει τίποτα από τρόπους και κανόνες συμπεριφοράς. Λειτουργεί και εκφράζεται αυθόρμητα, χωρίς τρόπους ευγένειας που να συμφωνούν με τα κοινωνικά πρότυπα. Όταν είναι δυστυχισμένο, κλαίει· όταν είναι χαρούμενο, γελάει· όταν έχει ενέργεια, παίζει· όταν είναι κουρασμένο, κοιμάται και ζητάει τον θηλασμό, δίχως να λέει «ευχαριστώ» ή «παρακαλώ». Αργότερα όμως έρχεται η εκπαίδευσή του και αρχίζει να πλαισιώνεται η αυθόρμητη συμπεριφορά του παιδιού. Η εκπαίδευση έχει άμεση επιρροή στη φυσική ροή της ενέργειας του ανθρώπινου όντος και το προσαρμόζει στα κοινωνικά «πρέπει» καθορίζει πότε πρέπει να φάει, πότε πρέπει να παίξει, πότε πρέπει να κοιμηθεί. Αυτά τα πλαίσια, οι περιορισμοί, οι απαγορεύσεις και η πρόταξη των ηθικών αρχών δημιουργούν βλάβες στο ενεργειακό σύστημα του παιδιού αλλά και άμυνες στον άνθρωπο. Τα δύο πεδία στα οποία ο προγραμματισμός επενεργεί πιο επώδυνα, είναι η σεξουαλικότητα και τα συναισθήματα. «Μη γελάς», «Mην κλαις», «Μη θυμώνεις», «Μην είσαι λυπημένος». Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε να κρύβουμε τα συναισθήματά μας και να γινόμαστε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε. Ακριβώς την ίδια εκπαίδευση λαμβάνουμε και για τη σεξουαλική ενέργεια και λειτουργία. Φράσεις όπως: «Μην ακουμπάς τον εαυτό σου», «Μην έχεις σεξουαλικές σκέψεις», «Το σεξ είναι κάτι βρόμικο», «Μην αυνανίζεσαι, θα πας στην κόλαση», μας στοιχειώνουν και απωθούν τη φυσική ροή της ενέργειας αυτής στα «σκοτεινότερα μπουντρούμια» του ασυνειδήτου μας, μακριά από την κοινή θέα. Η εκπαίδευσή σου, κατά την παιδική σου ηλικία, σχετικά με τον έλεγχο του πρωκτικού σφιγκτήρα, μπορεί να δημιουργήσει άλυτα θέματα, όπως ότι το σεξ είναι βρόμικο. Η ψυχική και σεξουαλική σου στάση θεμελιώνονται στη στάση του σώματος. Η ακαμψία στο σβέρκο, στους αστραγάλους, στα γόνατα, σε γοφούς ή ώμους φανερώνουν δυσκολία στην ηδονή. Είμαστε, όμως, όντα σεξουαλικά και το σεξ είναι η θεμελιώδης πηγή της ανάπτυξης στη ζωή

Στον άνθρωπο συμβαίνει συχνά μια σωματική διέγερση σεξουαλικής φύσεως να μη συνδέεται με μια σεξουαλική ιδέα, εξαιτίας κάποιας ηθικής αναστολής και τότε η διέγερση, συνδέεται με άλλες ιδέες λιγότερο επιρρεπείς στη λογοκρισία και έτσι ενεργοποιούνται άλλες  ιδέες που αναπληρώνουν τις κανονικές, οι οποίες μπορεί να φορτίζονται με μια υπερβολική σεξουαλική ενέργεια. Και όταν αυτές γίνονται πιεστικές, συγκρούονται με την ψυχική οργάνωση του ενήλικα και απωθούνται. Η χρόνια ψυχονεύρωση αναπτύσσεται με αυτόν το μηχανισμό και έχει στη βάση της μια ματαιωμένη σεξουαλική ενέργεια, παρεκτρεπόμενη από μια ψυχική αναστολή. Η ένταση αυτή, ως συνέπεια της συνεχούς παραγωγής εσωτερικής ενέργειας (σεξουαλική βιολογική διέγερση),  κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται φουσκωμένοι σαν μπαλόνι. Επειδή δεν μπορούν να εκραγούν και βρίσκονται σε απελπισία, ψάχνουν εξωτερικά τις αιτίες του πόνου και έχουν την τάση να κατακρίνουν. Αυτό που περιορίζει τον άνθρωπο από την εκτόνωση της απωθημένης έντασης της σεξουαλικής ενέργειας, είναι η χαρακτηρολογική του θωράκιση, η οποία όχι μόνο δεν επιτρέπει την έκρηξη,  αλλά, με τη σειρά της, ασκεί πίεση από το εξωτερικό προς το εσωτερικό. Φανταστείτε ένα μπαλόνι φουσκωμένο με αέρα, όπου ο αέρας είναι η απωθημένη σεξουαλική ενέργεια και το μπαλόνι η χαρακτηρολογική θωράκιση. Αυτή η στάση θα καταστήσει το άτομο μαζοχιστή ή υγιή, δηλαδή ικανό να επιτρέπει την οργασμική έκφραση της λιμνασμένης ενέργειας. Όλες αυτές οι εσωτερικές εντάσεις δημιουργούν μια μυϊκή ακαμψία και ένταση στους μυς που μπλοκάρει την ομαλή κίνηση της ενέργειας στο σώμα.

Οι άνθρωποι σε σχέση με το σεξ

Οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν το σεξ σαν εκτόνωση από τις εντάσεις, τις ψυχικές αλλά και τις οργανικές. Η εκσπερμάτιση δεν προϋποθέτει απαραίτητα τον οργασμό· είναι κάτι τελείως διαφορετικό για τον μέσο άνθρωπο. Μοιάζει, συνήθως, με κάτι σαν φτέρνισμα, σαν απώλεια ενέργειας. Ο οργασμός όμως είναι μια κατάσταση τελείως διαφορετική. Κατά τον οργασμό, το σώμα επιτρέπει στην ενέργεια που έχει παραχθεί από τη σεξουαλική πράξη να κινηθεί και να μεγεθυνθεί μέσα του και σαν κύμα, σαν ηλεκτρική εκκένωση, να δονήσει ολόκληρη την ύπαρξή του, να γίνει ένας παλμός ενέργειας που χορεύει, που αντανακλάται σε κάθε κύτταρο του Είναι του. Καθώς συμβαίνει αυτό, κάθε ψυχικό μπλοκάρισμα λύνεται, εξατμίζεται μέσα στη γυναίκα και στον άντρα. Για να επιτευχθεί αυτό όμως πρέπει ο ένας σύντροφος να λιώσει μέσα στον άλλον. Τότε οι δύο γίνονται ένα με το Όλο και γνωρίζουν μια ελευθερία απέραντη. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα περάσουν τις ζωές τους δίχως να γνωρίσουν την οργασμική δυνατότητά τους, δίχως να αντιληφθούν την πνευματική αφύπνιση που προσφέρει ο οργασμός, επειδή ο οργασμός είναι πάντα κάτι πνευματικό, ενώ η εκσπερμάτιση είναι κάτι σεξουαλικό, καθαρά υλιστικό.

Η αντίθεση μεταξύ ζωώδους κα  πνευματικής σεξουαλικότητας

Η αντίθεση  μεταξύ ζωώδους και πνευματικής σεξουαλικότητας, δεν είναι φαινόμενο διαχωρισμού· είναι μια αντίθεση ενότητας και συνεργασίας μέσα από τη διαφορετικότητα δημιουργείται η συνύπαρξη και η αλληλεξάρτηση. Η επικράτηση του ενός από τα δύο, υποδηλώνει τον θάνατο της ζωής· θα ήταν σαν να σταματούσε να βραδιάζει ή να ξημερώνει. Για να λειτουργήσει η σεξουαλική μας ζωή, πρέπει να υπάρχει ισορροπία σ’ αυτό το κυκλικό φαινόμενο. Όταν χωρίζουμε τα πράγματα μέσα στη σεξουαλική πράξη σε καλό και κακό, πνευματικό και υλιστικό, επιτρέπουμε τη δημιουργία της εσωτερικής μας σκιάς, της εσωτερικής μας νεύρωσης. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε φως, αν δεν αποδεχτούμε το σκοτάδι. Όσο δημιουργείς τον πνευματικό εραστή, δημιουργείς, ταυτόχρονα, και το αντίθετό του είτε το θέλεις είτε όχι. Κάθε φορά που ενεργοποιούμε τη μια πλευρά, ταυτόχρονα ενεργοποιούμε και την αντίθετή της. Όταν δεν αποδεχόμαστε τη μία όψη του εαυτού μας, αυτή που έχουμε ορίσει ως λανθασμένη, εκείνη δεν εξαφανίζεται, αλλά παραμένει στις κρυφές γωνίες της προσωπικότητάς μας και αρχίζει να αποκτά τη δική της υπόσταση και ζωή. Ζει στο περιθώριο, στο σκοτάδι. Αν συγκεντρώσεις μεγάλα ποσά ενέργειας που οφείλονται σε πιέσεις, τότε η ενέργεια αυτή γίνεται οργή, κατάθλιψη, ψυχοσωματικά προβλήματα, ατυχήματα. Η λύση στο δίλημμα μεταξύ πνευματικού ή ζωώδους σεξ είναι να βρεις τη χρυσή τομή, το ιερό σημείο το οποίο βρίσκεται στο κέντρο, μεταξύ της μιας θέσης και της άλλης. Εκεί κατοικεί ο Θεός, στο κέντρο της τραμπάλας. Εκεί δεχόμαστε και τις δύο απόψεις ως σωστές. Εκεί συμβαίνει η υπέρβαση δημιουργώντας μόνο ό,τι μπορούμε να αντισταθμίσουμε με το αντίθετό του. Δεν είμαστε μόνο δημιουργικοί, αλλά ούτε μόνο καταστροφικοί. Δημιουργούμε καταστροφικά κι έτσι πραγματοποιούμε την υπέρβαση.